Kolophon'un Atları ve Köpekleri

Kolophon'un toprakları Cumaovası düzlüğündedir. Arazi binicilik için çok elverişliydi. Ken­tin atlarıyla ün kazanmasına şaşmamak gerek. Öyle ki, kesin bir sonuca ulaşmaksızın sürüp giden çarpışmalarda, Kolophon atlıları hep belirleyici bir rol oynardı. "İşte" der Strabon, "bu yüzden, soru­nu ivedilikle çözümlemek anlamında, 'meseleyi Kolophon'a havale etmek' deyimi kullanılır." Kolophon sözcüğü "doruk" ya da "sonuç" anlamına gelir. Bu yüzden bu deyim belki de atlarla ilişkili değildir.

Plinius, Kolophonlularm savaşta köpeklerden yararlandığını anlatır. Çünkü köpekler hem en güvenilir yardımcı gücü sağlamış hem de ücretsiz hizmet vermiştir. Söz konusu hayvanların bugün Anadolu'da yaşayan çoban köpeklerine benzemesi durumunda, düşmanların ne denli ürkütücü birer hasım ile karşılaşacakları açıktır.

Teos'ta ele geçen bir yazıt, gözetleme kulelerinde köpeklerden yararlanıldığına değinmektedir. Kolophon'da köpeklerden bir konuda daha bahsedilir. Yunan dünya­sında bir eşi yalnızca Sparta'da görülen bir uygulama. Köpek kurbanı. En azından Pausanias'ın anlat­tıkları bu şekildedir. Yunan dünyasında bir hayvan kurban edilin­ce, etini genellikle sahibi ve onun davetlileri yerler, özel bir pay ra­hip için ayrılırdı. Tanrıya da derisinden, yağından ya da kokulu bir tarafından bir parça sunulurdu. Neyse ki, bu kokuyu tanrılar özellikle severlerdi. Köpek, her yönüyle tam bir kurban niteliği taşır. Güzel bir yemekle karın doyurmak için bir fırsat değildir. Kolophon'daki töreye göre, hayaletler gönde­rip, yol kavşaklarında ruhlar hortlatan, yeraltının üç başlı tekin­siz tanrıçası Hekate'ye, geceleyin kara renkli bir dişi köpek sunu­lurdu. Sparta'da ise köpek kurbanı, savaş tanrısı için yapılıyordu.